هر کجای دنیا میخواهی باش

من  احساسم را 

با همین دست نوشته ها

به قـــــــــــلبت مـــــی رسانم

سلام ای تنها بهونه واسه ی نفس كشیدن
                 هنوزم پر می كشه دل برای به تو رسیدن
واسه ی جواب نامت می دونم كه خیلی دیره
                   بذا به حساب غربت نكنه دلت بگیره
عزیزم بگو ببینمكه چه رنگه روزگارت
                 خیلی دوست دارم تو مهتاب بشینم یه شب كنارت
سر تو مهربونی بذاری به روی شونم
                     تو فقط واسم دعا كن آخه دنبال بهونم
حالم رو اگه بپرسی خوبه تعریفی نداره
                     چون بلاتكلیفه عاشق آخه تكلیفی نداره
نكنه ازم برنجی تشنه ام تشنه ی بارون
                     چه قدر از دریا ما دوریم بیگناهیم هر دو تامون
بد جوری به هم می ریزه من و گاهی اتفاقی
                      تو اگه نباشی از من نمی مونه چیزی باقی
می دونی كه دست من نیست بازیای سرنوشته
                      رو قشنگا خط كشیده زشتا رو برام نوشته
باز كه ابری شد نگاهت بغضتم واسم عزیزه
                       اما اشكات رو نگه دار نذار اینجوری بریزه
من هنوز چیزی نگفتم كه تو طاقتت تموم شد
                      باقیش و بگم می بینی گریه هات كلی حروم شد
حال من خیلی عجیبه دوست دارم پیشم بشینی
                      من نگاهت بكنم تو تو چشام عشق رو ببینی
یادته من و تو داشتیم ساده زندگی می كردیم
                       از همین چشمه ی شفاف رفع تشنگی می كردیم
 یه دفه یه مهمون اومد عقلم رو یه جوری دزدید
                      دل تو به روش نیاورد از همون دقیقه فهمید
اولش فكر نمی كردم كه دلم رو برده باشه
                                   یا دلم گول چشای روشنش رو خورده باشه
اما نه گذشت و دیدم دل من دیوونه تر شد
         

           به تو گفتم و دلت از قصه ی من با خبر شد
اولش گفتم یه حسه یا یه احترام ساده
                     اما بعد دیدم كه عشقه آخه اندازش زیاده
تو بازم طاقت آوردی مث پونه ها تو پاییز
                     سرنوشت تو سفیده ماجرای من غم انگیزه
بد جوری دیوونتم من فكر نكن این اعترافه
                     همیشه نبودن تو كرده این دل و كلافه
می دونم فرقی نداره واست عاشق بودن من
                       می دونم واست یكی شد بودن و نبودن من
می دونم دوسم نداری مث روزای گذشته
                         من خودم خوندم تو چشمات یه كسی این رو نوشته
اما روح من یه دریاست پره از موج و تلاطم
                                   ساحلش تویی و موجاش خنجرای حرف مردم
آخ چه لذتی داره ناز چشماتو كشیدن
                        رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن
 من كه آسمون نبودم اما عشق تو یه ماهه
                         سرزنش نكن دلم رو به خدا اون بی گناهه
 تو كه چشمای قشنگت خونه ی صد تا ستاره س
                         تو كه لبخند طلاییت واسه من عمر دوباره س
بیا و مثل گذشته جز به من به همه شك كن
                          من بدون تو می میرم بیا و بهم كمك كن

دلم می خواد یه چیزی رو بدونی
دلم می خواد یه چیزی رو بدونی
دیگه نه عاشقی ، نه مهربونی
منم دیگه تصمیمم رو گرفتم
اصلا نمی خوام كه پیشم بمونی
دیشب كه داشتم فكرامو می كردم
دیدم با تو ، تلف شده جوونی
یه جا ، یه جمله ی قشنگی دیدم
عاشقو باید از خودت برونی
چه شعرایی من واسه تو نوشتم
چه شعرایی من واسه تو نوشتم
تو همه چیز بودی جز آسمونی
یادت میاد منتم رو كشیدی
تا كه فقط بهت بدم نشونی
یادت میاد روی درخت نوشتی
تا عمر داری برای من می خونی
یادت میاد حتی سلام منو
گفتی به هیچ كسی نمی رسونی
 اگر كه وقت داری ، اگه می تونی
نگو خجالت می كشی ، می دونم
تو خیلی وقته دیگه مال اونی
خوش باشی هر جا كه می ری ، الهی
واست تلافی نكنه زمونی
خوش باشی هر جا كه می ری ، الهی
واست تلافی نكنه زمونی

گفتم نرو پرپر میشم

گفتی: میخوام رها باشم

گفتم: آخه عاشق شدم

گفتی:میخوام تنها باشم

گفتم: دلم

گفتی: بسوز

گفتی: یه عمری باز هنوز

گفتم: پس عمرم چی میشه

گفتی: هدر شد شب و روز

گفتم: آخه داغون میشم

گفتی: به من خوش میگذره

گفتم: بیا چشمام تویی

گفتی: آخر کی میخره

گفتم: منو جنس میبینی؟

گفتی: آره بی قیمتی

گفتم: یه روز کسی بودم

با من نکن بی حرمتی

گفتم: صدام میمیره باز

گفتی: با درد بسوز بساز

گفتم : حالا که پیر شدم

گفتی: که از تو سیر شدم

گفتم: تمنا میکنم

گفتی: میخوام خردت کنم

گفتم: بیا بشکن تنو

گفتی: فراموش کن منو

هرچه کردم ـ هر چه ـ آه انگار آرامم نکرد

بی‌تو خشکیدند پاهایم کسی راهم نبرد

دردِ دل با سایه‌ی دیوار آرامم نکرد

خواستم دیگر فراموشت کنم اما نشد

خواستم اما نشد، این کار آرامم نکرد

سوختم آن‌گونه در تب، آه از مادر بپرس

دستمالِ تب‌بُر نم‌دار آرامم نکرد

ذوق شعرم را کجا بردی؟ که بعد از رفتنت

عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

دلم برای کسی تنگ است
که چشمهای قشنگش را
به عمق آبی دریا می دوخت
و شعر های قشنگی چون پرواز پرنده ها می خواند
دلم برای کسی تنگ است
كسی كه خالی وجودم را از خود پر می كرد
و پری دلم را با وجود خود خالی
دلم برای کسی تنگ است
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
دلم برای کسی تنگ است
که بیاید
و به هر رفتنی پایان دهد
دلم برای کسی تنگ است
که آمد  رفت
...... و پایان داد
کسی ....
کسی که من همیشه دلم برایش تنگ می شود...  

عشقبازی را ندانستم قماری مشکل است

تا نشستم روبروی یار ، خود را باختم !

فکر کردم بُرد با من بود ، چون دل باختم

گیرم… پایی نمی دهد تا پر واکنم به سویت

کو بال آن که خود را باز افکنم به کویت

ترسم بمیرم و باز باشم در آرزویت

تا کی به سر بگردم در راه جستجویت

کز اشک شوق دادم یک عمر شستشویت

شادی نمی گشاید ای دل دری به رویت

تنها زیر باران قدم
نزن…میترسم تو هم مثل من دق
کنی…

تیک تیک ساعت دوباره عشق و به یادم می یاره
                                                      نگاه عاشق تو رو به یاد چشمام می اره
حرف های بچه گانه ای که می زدیم بههمدیگه
                                                     اشک های بی غروری که همش می ریخت با یک گله
چه روزای شیرینی بود اونلحظه های عاشقی
اون رویای قشنگی که ساختیم با هم از زندگی
                                                         ثانیه های بی کسیاصلا تمومی نداره
انگار باید تنها باشم تا اخر عمر با غصه
دلم می خواد بیاپیشت چرا خدا تورو گرفت
                                           ای کاش می شد به جای تو منو از دنیا  می گرفت