انگشتانم که لای ورق های دیوان حافظ می رود ...

دست دلم میلرزد

اما به خواجه میسپارم تا امید را از دلم نگیرد

دلم میخواهد همیشه بگوید

یوسف گمگشته باز آید به کنعان

غم مخور ...!

کنارم که هستی

خیابان ها از ماهیت می افتند

رسیدنی در کار نیست

شانه به شانه مقصدم قدم میزنم

هنوز در قفسم ؛



خودم را آزاد نکرده ام!

خسته کننده میشه برات همه چیز ؛ 


وقتی روحت با جسمت اختلاف سنی داشته باشه.

یک وقت هایی فکر میکنم مرد بودن چقدر می تواند غمگین باشد. هیچ کس از دنیای مردانه نمی گوید. هیچ کس از حقوق مردان دفاع نمیکند. هیچ انجمنی با پسوند «... مردان» خاص نمیشود. مرد ها نمادی مثل رنگ صورتی ندارند. این روزها همه یک بلند گو دست گرفته اند و از حقوق و دردها و دنیای زنان می گویند. در حالی که حق و درد و دنیای هر زنی یکی از همین مردها است. یکی از همین مردهایی که دوستمان دارند. وقتی میخواهند حرف خاصی بزنند هول می شوند. حتی همان مرد هایی که دوستمان داشتند ولی رفتند...

دارم دوباره از همه چی بریده میشم...

دیگه حوصله ندارم!

نمیدونم... ادامه بدم یا که نه...

........

تـو چـه مـیفـهـمـی از روزگـارم ....



از دلـتـنـگـی ام ...



گـاهـی بـه خـدا الـتـمـاس مـیـکـنـم ...



خـوابـت را بـبـیـنـم ...



مـیـفـهـمـی ؟!!



فـــــقــــــط خـــوابــــــت را !!!

خیانت



واژه ی آشناییست



ک این روزها



جای نقل و نبات را



در کوچه بازار شهر



پر کرده...

عزیزم



بهت قول میدهم



هر وقت شکستم



اینقدر آرام باشه



ک صدای شکستنم



وقتی تو آغوششی



از خواب بیدارت نکنه...

تـ ـ ـ ـ ـ ـ ♥ ـ ـ ـ ـ ـ ـو


همان شقایق معروف سهرابی ...

تا تـ ـ ـ ـ ـ ـ ♥ ـ ـ ـ ـ ـ ـو هستی

زندگی باید کرد ... !