جهانـــــــ جدیدم را دوســـــــت دارم



مـــــــن…زمـــــــین…تــــــو



کجای قانــــــون طبیعـــــــت



سخنی از ” مرکزیتــــــــــــــ” نداشتن چشمانت به میان آمده …!



من و زمین



هر دو گرد تو



می گردیم



منظومه شمســــــی بهانه اســـــــت….!

اینجا حریم من است حریم قلب کوچکم


قفس تنهایی من و حرف های ناگفته ام...


کسی دلش برایم نسوزد


من این قفس را دوس دارم و تنهایی ام را


تنهایی...


تنها اتفاق این روزهای من است...

نه مثل ِ هر کس !!!

مثل ِ کسي که برايم “کس ِ ديگريست” ،

دعايت مي کنم …

ميدوني چيه؟

اينقد دوستت دارم

که حتي اگر بخوامم

نميتونم فراموشت کنم —

روزي مي رسد که در خيال خود جاي خالي ام را حس کني ... !

و در دلت با بغض بگويي :

" کاش اينجا بود " . . .

اما من ديگر . . .

به خوابت هم نميام ...

گاهي

دلت بهانه هايي مي گيرد که خودت انگشت به دهان مي ماني...!!

گاهي دلتنگي هايي داري که فقط بايد

فريادشان بزني اما سکوت مي کني ...

گاهي..!

درهياهوي زندگي..

دريافتم چه دويدن هايي که فقط پاهايم را از من گرفت...

درحاليکه گويي ايستاده بودم!

چه غصه هايي که فقط به سپيدي مويم حاصل شد..

درحاليکه قصه کودکانهاى بيش نبود!

دريافتم کسي هست که اگر بخواهد ميشود..

و اگر نخواهد نمي شود!

به همين سادگي...

خدايا مرا ببخش . . .

بخاطر تمام درهايي که کوبيدم و خانه تو نبود .

احمقانه تر از دوست داشتن هاي يك طرفه ...

تنهايي هاي دو طرفه ست . . .

بـآ کـَسي بـآش کـه

وقتـآيـي کـه دلـت گـرفتـه ...

حـُوصـلـِه نـَدآري ... نـآرآحـَتـي ...

حـس ميـکـُنـي يـه دُنيـآ غـَم دآري ...

بـَلـَد بـآشـه شـآدت کـُنـه ...

رآه قـَلبتـُو بـَلـَد بـآشـه ...

تـَنهـآت نـَزاره ...

چه ساده بودم
آن هنگام که می پنداشتم
شکستنه دله کسی
ناگوارترین حادثه ی عالم است
.
.
.
امروز که دلم شکست
عالمی تکان نخورد
به سادگیه خودم می خندم !